Ik was flink de weg kwijt
In de wereld van het wijde web.
Bij elke website die ik tegenkom word ik meegezogen in e-boeken, webinars, online cursussen, schrijf je in voor mijn *gratis* nieuwsbrief (waarom zou je daar überhaupt voor betalen vraag ik me dan af), volg mij hier en daar.
Lees dit! Doe dat!
Ik heb geprobeerd mee te doen
Zoals het hoort.
Actief op verschillende sociale media.
Check.
Elke week een blog die afsluit met een vraag zodat lezers erop reageren (want hoe meer reacties je krijgt hoe beter).
Check.
Kilometers lange salespages die je volgens een bepaald script schrijft (google maar eens op “how to write a salespage”)
Check.
(Het irritantste van salespages vind ik dat je echt e-i-n-d-e-l-o-o-s naar beneden moet scrollen voordat je een prijs tegenkomt (gruwel).
Waarom opeens die frustratie?
In de zomer ben ik nauwelijks bezig geweest met mijn website.
Verbouwen, verhuizen, moestuin en de privé-retraites die ik gaf namen al mijn tijd in beslag.
Bijna al mijn tijd.
Want de tijd die ik wel had stopte ik in nadenken.
URENLANG dacht ik na over mijn website, wat ik nou precies wilde en hoe ik dat vorm zou geven.
Steeds als ik dacht dat ik het wist werd het meteen de kop ingedrukt door stemmetjes die zeiden:
Nee Sharon dat kan niet hoor, je moet toch geld verdienen.
En vindbaar zijn op internet en zoveel mogelijk mensen bereiken.
Ik kwam er niet uit.
Inzicht
Tot ik opeens tijdens het aardappels rooien een inzicht kreeg.
(Wil je een inzicht? Ga dan iets doen waarbij je niet hoeft na te denken, succes gegarandeerd)
Het inzicht:
Lieve Schattepatat, je mag het ook gewoon op jouw manier doen.
Meestal zijn inzichten zo vanzelfsprekend dat je in eerste instantie niet gelooft dat het een inzicht is.
Dat je denkt van:
“Ja ok leuk, maar waar blijft die zonnestraal die recht in mijn gezicht schijnt terwijl de wolken openbreken en God persoonlijk naar beneden komt om zijn wijsheid in mijn oor te fluisteren?”
Zo ging het niet.
Het was vrij normaal, bijna saai te noemen.
Maar het was niet saai genoeg om het niet te horen.
Ik hoorde het.
Zo kwam het dat ik een nieuwe website maakte
En dit geef ik je graag mee:
1. Luister niet teveel naar mij
Wat je op deze website leest zijn mijn ervaringen, mijn gedachten en mijn gevoelens.
Natuurlijk vind ik het tof als je inspiratie opdoet of lacht om mijn grapjes (dat vooral), maar luister bovenal naar je hart. Jouw hart klopt altijd.
Bovendien kan ik natuurlijk wel doen alsof ik het allemaal weet, maar in feite doet iedereen maar wat en weet niemand het zeker.
2. Je kan me volgen, maar het hoeft niet, maar het kan wel, maar…
Ik heb een haat/liefde relatie met social media. Daar schreef ik al eerder over hier en hier en hier.
Soms ben ik dagelijks actief op Facebook, Instagram en Twitter en soms prefereer ik het gezelschap van mijn geliefden. (I know k-n-e-t-t-e-r-g-e-k!)
3. Ik ben een entrepreneur, nee wacht socialpreneur, solopreneur, of eh zenpreneur
Ik schrijf, organiseer, moedig aan, adviseer, bedenk én ik probeer je af en toe wat te verkopen. Een cursusje hier, een retraite daar. Heck misschien schrijf ik ooit nog een e-book, als ik mijn concentratie langer dan 1 miliseconde kan vasthouden.
Dat verkopen doe ik natuurlijk heel onopvallend, zonder dat je het door hebt beïnvloed ik je onderbewustzijn. Ik maak daarbij gebruik van schaarste (koop NU, morgen is het te laat) en angst (je hebt dit nodig om te overleven in deze gestoorde wereld).
Weet je dat ook weer.
4. Bovenal *insert vioolmuziek* heb ik lief
Soms vergeet ik waarom ik doe wat ik doe, daarom heb ik het op mijn website gezet. Kan ik het niet meer vergeten.
Ook niet als ik het vergeten ben.