Om maar meteen met de deur in huis te vallen:
Volgens mij ben ik verslaafd aan Facebook.
Ik heb niet genoeg onderzoek gedaan naar verslavingen om er heel veel zinnigs over te zeggen, maar volgens mij zijn verslavingen niet tof. Het betekent dat je iets buiten jezelf nodig denkt te hebben om je goed te voelen (wat in wezen echt dikke bullshit is, maar ja vertel dat maar eens aan je ego).
Maar goed.
Ik had de behoefte om mijn haat-liefde verhouding met Facebook (klinkt iets minder dramatisch dan verslaving en komt in feite op hetzelfde neer) en waarschijnlijk die van velen, nader te onderzoeken.
Ten eerste is Facebook best leuk en handig:
1. Het is een makkelijke manier om contact te onderhouden met vrienden en bekenden (die ik niet zo vaak zie, omdat ik volgens hen aan de “andere kant van de wereld” woon).
2. Het is handig om mensen te bereiken voor activiteiten en evenementen.
Prima, niks mis mee.
Maaaar daar heb ik het niet over.
Ik heb het over continu checken of er een rood getalletje bij dat wereldbolletje staat links boven, of tijdens een leuke gebeurtenis al bedenken hoe je dat straks op een zo’n origineel mogelijke manier in je status update zet.
Why?
Ik kom tot het volgende:
Afleiding en erkenning.
Ten eerste is Facebook de perfecte afleiding voor ALLES.
Verveling?
Eenzaam?
Onrustig?
Verdrietig?
Nu is er een oplossing voor al je problemen: Facebook!
Facebook zorgt ervoor dat je nergens over na hoeft te denken, je kunt er uren doorbrengen zonder dat je het door hebt en het mooiste van alles; je vindt er alleen maar de mooiste en gelukkigste momenten van je facebookvrienden, heerlijk toch?!
Ten tweede kun je door Facebook de wereld laten weten dat je bestaat.
Iedereen heeft een diep verlangen naar erkenning. Naar die aai over z’n bol.
“Ja, je doet het goed, je mag er zijn, je bent ok.”
Facebook geeft je die erkenning voortdurend. Elke “like” voor een foto of bericht komt neer op een aai over je bol. Kortom ik besta!
Het klinkt als de hemel op aarde, maar ondertussen blijf je onbevredigd, op zoek naar meer, twijfel je aan jezelf (want het lijkt wel alsof iedereen om je heen constant gelukkig en mooi en blij en volmaakt is). En in plaats van de erkenning, die je zo nodig hebt, aan jezelf te geven, ben je constant op zoek naar iets buiten jezelf.
Alsof je het niet kunt geloven als je tegen jezelf zegt: “Hey, dit heb ik goed gedaan” en “Ik heb misschien een kutdag, maar dat hoort er bij, morgen is het weer anders”.
Mijn haat-liefde verhouding met Facebook zal nog wel even voortduren en dat is ok.
Maar ondertussen zal ik genieten van de mooie momenten in mijn leven zonder het in gedachten al op Facebook te zetten en ik zal mezelf vaker een aai over mijn bol geven.
Ik ben ok en ja ik besta (ook zonder facebookupdates!)
x Shaz
1. Ik heb tijdens het typen van deze blog 4x facebook gecheckt
2. waarbij ik 2 x een melding had
3. dat gaf mij een goed, maar onbevredigd gevoel
4. daarom at ik daarna nog 2 chocoladekoekjes
5. dat hielp