Geen haan, maar een kukelend hoofd maakte mij wakker vanochtend

Mijn ogen nog maar net open, stromen de gedachten van alle kanten binnen.
Uit ervaring weet ik dat in bed blijven liggen niet helpt, ik moet wat doen.
In mijn warme wollen sokken en badjas, sluip ik de trap af.
Het is half 7, ik wil niemand wakker maken.
De houten wenteltrap zucht bij elke beweging die ik maak.

Eenmaal beneden weet ik niet wat ik moet doen

Ik sluit mijn ogen en luister naar de herrie in mijn hoofd.
De mogelijkheden die voorbij komen overweldigen me.
Ontbijten (Maar wat dan? Havermoutpap, fruit, brood met pindakaas of hagelslag, glutenvrije crackers, chocoladepepernoten?), schrijven in mijn dagboek, hardlopen, wandelen, facebooken, administratie van 2013 afronden (deze besluit ik direct te negeren), pannenkoeken bakken, mediteren (met hoe ik me nu voel ZIJN zeker, ja doei), op de bank zitten, douchen, huilen of mijn teennagels knippen.

Alhoewel ik geen zin heb, klinkt hardlopen als de beste optie

Ik weet namelijk dat hardlopen helpt.
Niet omdat mijn therapeut dat zegt of omdat ik dat heb gelezen in een boek, maar gewoon door uit te proberen wat werkt voor mij.
Naar buiten gaan en flink bewegen is mijn medicijn voor een onrustig hoofd.

Ik realiseer me dat mijn sportkleren boven liggen.
Ophalen wil ik niet. Ik heb geen zin in een stuiterende 3 jarige om me heen.
Op de bank vind ik mijn kleren van de dag ervoor.
Een zwarte panty, een kort blauw rokje en een zeegroen shirt met lange mouwen.

Ik vraag me af hoe groot de kans is dat ik Ryan Gosling of Eric Corton tegenkom op de hei

En besluit dat deze kans, hoewel aanwezig, niet enorm groot is en dus geen reden om af te haken.
Zuchtend hijs ik mezelf in panty en rokje. Het shirt trek ik over mijn hemd heen, waar ik zojuist in wakker werd. Mijn voeten nog in de warme wollen sokken prop ik met moeite in mijn renschoenen.
In de spiegel zie ik een verwarde blik met dito kapsel. Ik geef haar een knipoog.
Onderweg naar buiten gris ik mijn ipod mee en al rennend zet ik mijn joepie-blije-liedjes-voor-als-ik-ga-hardlopen-playlist op.

Het helpt

Terwijl ik de koude mist trotseer zie ik de zon opkomen.
Ik zeg hoi terug.
Ik wijk razendsnel uit voor een enorm spinnenweb en voel me net Rocky die boksend door het park rent.
Mijn lijf wordt warm en mijn hart zingt Oh Yeah.

Ik ren over de hei in mijn panty en wollen sokken en ik voel me vrij.
Ergens op de achtergrond hoor ik het gekakel in mijn hoofd.
Ik besluit het te negeren.

Nu even niet.