Eén keer in de maand organiseren we op de plek waar ik woon een dansavond. En zo ook gisteravond. Gewoon een uur lang lekker dansen op toffe muziek (lichtelijk gebaseerd op de 5 ritmes, maar soms is de link ver te zoeken, vooral als ik de playlist maak en dat was het geval) Even tussendoor, serieus wat is er leuker dan een uur lang uit je dak gaan op je favoriete dansnummers samen met andere mensen die ook uit hun dak gaan. Ik weet het echt niet!
Dansen is samen met worteltaart toch wel één van de beste uitvindingen ever (of dansen terwijl je worteltaart eet. OMG!).
Anyway, er werd dus gedanst, er werd gelachen, er werd geleefd. En na het laatste nummer was het stil.
Alleen maar stil.
En dat is het moment dat alles klopt voor mij. In die paar minuten stilte voel ik mijn lijf, ik voel mijn hart kloppen, ik voel mijn ademhaling in en uit gaan. En ik weet dat ik leef.
Ok niet afhaken nu! Ja, dit is vage shit, I know, maar laat me het je uitleggen!
Je kent het vast wel dat je de hele dag aan het rennen bent, van afspraak naar afspraak, ondertussen blijven de mailtjes en facebookmeldingen binnenkomen en dan heb ik het nog niet eens over de oneindige stroom aan gedachten in je hoofd. Het is druk en het is veel.
Dat is helemaal ok, daar is in feite niks mis mee.
Mits je de andere kant van het verhaal ook ruimte geeft (een verhaal heeft altijd 2 kanten, heb ik niet zelf verzonnen hoor).
En die andere kant is rust en ruimte en ademen en af en toe stilstaan bij het feit dat je leeft.
Probeer het zelf maar eens. Hier en nu op dit moment. Laat je handen los van je toetsenbord of leg je telefoon even neer. Doe je ogen dicht (eerst even deze zin uitlezen) en adem een paar keer diep in en uit.
Mogelijk hoor je auto’s voorbij rijden, mensen met elkaar in gesprek, de radio op de achtergrond of je buik rommelen. Maar ergens daar tussen al die geluiden in is het stil. Alles begint en eindigt met stilte. Stilte is de basis van waar uit weer iets nieuws kan ontstaan.
Het is eigenlijk niet in woorden te vatten, het is ervaren, voelen en het is leven.
En dat is nou precies waarom ik zo van de stilte hou.
Eerdere comments van deze post konden helaas niet meeverhuizen bij het overzetten van mijn website naar een ander systeem