Iedereen begrijpt dat (sterker nog, het wordt aangemoedigd, want oh wee als je anderen aansteekt met je snotneus)
Het is ook vrij normaal als je griep hebt, dat je net even wat beter voor jezelf zorgt (of laat zorgen!); kopjes thee, verse groentesoep, keelsnoepjes, veel dutjes, heeel rustig aan.
Maar wat nou als je een mentaal griepje hebt?
Als je in plaats van niet zo lekker in je vel, niet zo lekker in je hoofd zit?
Als je zoveel negatieve gedachten hebt over jezelf dat je er van moet huilen.
Als je je zoveel zorgen maakt om de wereld, dat je er bang van wordt.
Als je je schaamt voor wat je voelt en denkt en je je daarom afsluit voor de mensen om je heen.
En je helemaal vergeet dat ook deze ‘griep’ tijdelijk is en weer voorbij gaat.
Bij een fysieke griep wéét je dat het overgaat, je weet wat je moet doen en laten om er voor te zorgen dat je snel weer op de been bent.
Bovendien, iedereen mag weten dat je griep hebt, het is de normaalste zaak van de wereld. Maar wat doe je bij een mentale griep?
Ik had in december zo’n mentale griep. Alle bovengenoemde symptomen kon ik afvinken. Het is geen onbekende griep en ik weet ondertussen wat mij helpt en wat mij niet helpt. Bovendien heb ik afgelopen jaren op verschillende manieren een behoorlijke mentale weerstand opgebouwd waardoor deze griep tegenwoordig minder hevig en langdurig is.
Toch schiet ik regelmatig weer in de bekende valkuilen die mij echt niet helpen beter te worden. Ik neem je graag mee in wat mij wel en absoluut niet helpt als ik een mentale griep te pakken heb.
Wat mij niet helpt:
– urenlang scollen op Instagram
– mezelf afsluiten van de wereld en in het bijzonder de mensen die het dichtst bij me staan
– slecht eten (lees: chocoladekoekjes als lunch)
– op de bank blijven zitten, niet in beweging komen
– mijn negatieve gedachten over mezelf geloven
(er is meer, maar om het een beetje beknopt te houden ;)
Maar het goede nieuws….dit is wat mij wel helpt:
– schrijven zonder mezelf te censureren
– lieve dingen tegen mezelf zeggen (ook al geloof ik ze op dat moment niet)
– sinaasappels en pompoensoep eten
– een wandeling maken (liefst in het bos)
– delen hoe ik me voel met lieve mensen om me heen
– dansen en muziek luisteren
En de moeilijkste, maar wel de meest effectieve: accepteren dat ik me zo voel op dat moment en realiseren dat ook dit weer voorbij gaat.
Heb jij ook weleens een mentale griep? Weet dat je niet de enige bent, weet dat alles komt en gaat, ook deze griep. Doe heel rustig aan en als het even kan laat jezelf verzorgen door vrienden of familieleden. Neem een mentale griep net zo serieus als een fysieke griep.
Goh hoe zou de wereld eruit zien als iedereen dat zou doen?
Liefs Sharon
p.s. ik noem het een mentale griep omdat ik het tijdelijke aspect wil benadrukken en doel niet op langdurige en chronische psychische aandoeningen <3