De meest gestelde vraag na mijn blog van vorige week was (zeer begrijpelijk overigens):
Ja heel leuk voor je Sharon, maar WAT ga je dan doen daar in Arnhem? Want met een beetje vaag geneuzel over een kalme innerlijke stem die “GA!” zei, kom je niet weg.
Dus vandaag antwoord op al uw vragen. Daar gaan we.
Wat is nou precies dat avontuur?
Daar kan ik deels duidelijk over zijn.
Deel 1 van het avontuur: Er kwam een hele toffe woonplek op ons pad waardoor alles in een stroomversnelling kwam, Casa de Pauw, een woon-werkgemeenschap in een oud klooster met prachtige binnentuin. Yes, weer in een woongemeenschap, ik zou niet anders willen. Hoe dit op ons pad is gekomen is echt een belachelijk bizar verhaal en verdient een blog op zich (working on it).
Deel 2 van het avontuur is natuurlijk wát ik in Arnhem ga doen.
Dat weet ik nog niet precies.
Eh wat?
Ik heb wel een paar ideeën, waarover hieronder meer, maar verder sta ik open voor wat er op mijn pad komt. Dat klinkt wellicht vaag en misschien ook wel onverantwoordelijk (vinden mijn hoofd en mijn moeder ook), maar het voelt goed en heel natuurlijk.
Ok…
Zie je, dit is niet uit te leggen op papier! Soms voel je gewoon heel duidelijk dat dit is wat je te doen hebt, zonder dat je weet wat en hoe en waarom. Maar juist als het in eerste instantie compleet belachelijk lijkt (voor de buitenwereld, maar misschien ook wel voor jezelf) en je het toch doet, dan blijkt het vaak of eigenlijk durf ik wel te zeggen ALTIJD ZO GOED UIT TE WERKEN!!! En daar vertrouw ik nu op.
Ga je nog retraites geven?
Weet ik nog niet. Wat ik in ieder geval weet is dat ik komende tijd geen retraites ga geven op De Hobbitstee. Niet omdat het geen geschikte plek is (integendeel), maar omdat het goed voelt om naast het wonen ook het werk op De Hobbitstee helemaal los te laten. Ik heb daar ruim 5 jaar lang heel intensief gewoond en gewerkt en nu wil ik weten hoe en wie ik ben zonder die plek. (Overigens geeft Hobbitstee-bewoonster Janneke nu fijne yogaretraites op de Stee).
Wat ga je dan wel doen?
Afgelopen zomer heb ik een aantal privéretraites gegeven. De ontmoetingen en gesprekken met deze deelnemers hebben me zo geïnspireerd en zoveel nieuwe ideeën gegeven dat ik heb besloten om verder te gaan met persoonlijke trajecten.
De vorm ben ik nu aan het uitwerken, maar het zullen korte sessies zijn van een ochtend, op een mooie plek in de natuur rondom Arnhem. We zullen deels wandelen, deels in stilte zijn en deels in gesprek gaan. De details staan komende week op de site.
Verder heb ik nog zoveel ideeën! Maar alles op zijn mijn tijd. In ieder geval zal ik een deel van de stilte (die uiteraard onderdeel blijft van mijn werk) inruilen voor meer interactie, gesprek en beweging.
Mis je De Hobbitstee?
Ik denk veel aan de bewoners, het is gek om ze opeens niet meer te zien. Misschien onbegrijpelijk als je nooit in een groep hebt gewoond, maar het zijn mensen die mij waarschijnlijk beter kennen dan mijn eigen familie, die mij elke dag van heel dichtbij meemaakten, in welke bui ik ook was. Ja, die mis ik wel.
Maar als je het zo goed had daar, waarom ging je dan toch weg?
Ik heb een hele bijzondere en leerzame tijd gehad op De Hobbitstee. Het deed pijn om deze plek los te laten EN het voelde goed om een nieuw avontuur aan te gaan. Dat in beweging zijn, mezelf ontwikkelen, nieuwe uitdagingen aangaan, dat hoort bij mij. Ik zie dat ook terug bij veel generatiegenoten, wellicht omdat we in een tijd leven waarin “alles” mogelijk is. Ik vind het leuk om dit thema verder te onderzoeken en er over in gesprek te gaan. Wordt vervolgd.
Wat heb je van dit alles geleerd?
Ik heb geleerd te vertrouwen op mijn innerlijke stem, op mijn ZELF.
Dat het ok is dat je nog niet weet hoe iets uit gaat pakken, maar dat als je vertrouwt op die stem, het nooit mis kan gaan. Ook niet als je dat soms vergeet.
En ook…dat je bang mag zijn.
Over bang zijn gesproken…vond je het niet doodeng om deze beslissing te nemen?
Ja, BANG met hoofdletters, scaring the shit out of my pants.
Eigenlijk is dat voor mij de belangrijkste les: “Hoe kan ik zorgen voor mijn angsten en tóch doen wat ik graag wil doen?”. Een belangrijk thema voor mij, maar ook voor velen van jullie las ik terug in de reacties. Vandaar dat ik hier komende tijd nog veel meer over ga schrijven.
Zoiets :-) Heb je nog een vraag die ik niet beantwoord heb? Mail me of laat hieronder een reactie achter, ik hoor graag van je.
Volgende week vertel ik je meer over hoe je dat dan doet: luisteren naar je innerlijke stem. Ik ben nu goed op dreef.
Dikke liefs en heb het goed,
Sharon
p.s. Oh ja nog even over “nooit zeggen”, dat zei ik ook altijd over social media. Maar ook die nooit is veranderd. Ik post zo af en toe wat op Instagram, (ik probeerde Facebook voor twee dagen, maar dat is toch echt niet mijn ding en Instagram vind ik zelf het minst overweldigende sociale medium (en nee dat is nergens op gebaseerd, behalve dan mijn eigen gevoel)), misschien zie ik je daar!
p.s.2. Voel je vrij om dit verhaal te delen met iedereen!
En wil je mij volgende keer in je mailbox ontvangen? Schrijf je hier in.