De donderdag van de helweek staat in het teken van je comfortzone…en daar dan vooral niet in gaan zitten.
Ik heb een behoorlijk druk programma voor de boeg, dat komt wel goed, maar die nacht doorhalen, dat is echt flink uit de C-zone.
’s Ochtends heb ik weer een fijne yogasessie in de meditatieruimte, waarna ik ontbijt met mijn zoontje en vervolgens mezelf weer opsluit in de…jawel meditatieruimte.
Ik merk nu echt dat ik makkelijker dat ooit in de juiste modus kom. Ik zet een fijn muziekje op en gebruik geen social media, geen mail, sowieso helemaal geen internet als ik aan het werk ben.
Het werkt als een tierelier.
Na de lunch staat er een kickboxles van medebewoner Ted op het programma.
Ik zie er een beetje tegenop, maar als ik eenmaal de opzwepende muziek hoor ga ik los.
Ook Eva en Gossen gaan er helemaal in, we geven alles wat we hebben en staan na anderhalf uur te stuiteren. “Dit gaan we vaker doen!”, roepen we allemaal.
Meteen daarna bel ik een kennis die vanavond een lezing in Wapserveen organiseert om te zeggen dat ik kom. Eigenlijk wilde ik niet gaan, had al allerlei smoesjes verzonnen, maar na de kickboxles zit ik weer helemaal in de flow en besluit toch te gaan. Hup wegwezen met die comfortzone!
Na een warme douche begint de energie langzaam maar zeker af te brokkelen.
Mijn focus is ver te zoeken.
Ik probeer nog wat op de laptop te doen, maar veel is het niet.
Een uur later geef ik een telefonisch interview en merk ik op dat ik toch (onbewust) weer in een andere modus ben geschoten. Geconcentreerd en opgewekt! Ha het kan dus wel!
Na het eten stap ik op de fiets naar Wapserveen. Dit is behoorlijk uit mijn comfortzone, want ik woon in de middle of nowhere en van lantaarnpalen hebben ze hier niet gehoord.
Maar als ik eenmaal op de fiets zit is er eigenlijk niks aan de hand.
Ook de lezing (oeh spannend in mijn eentje) is heel tof en inspirerend.
Ik maak een filmpje en zeg dat ik het spannend vind, terwijl ik even later vertel dat het allemaal wel meevalt.
Grappig om te zien hoe ik mezelf tegenspreek ;-)
Ik realiseer me dat ik dit allemaal gemist had als ik in mijn comfortzone was blijven zitten.
Dat komt wel binnen.
Als ik om 22.30 uur weer thuiskom, zitten Gossen en Eva al in de meditatieruimte te werken.
Ik ga er bij zitten en voel hoe moe ik eigenlijk ben.
Terwijl zij bezig zijn met werk, kan ik mijn ogen nauwelijks open houden.
Gelukkig maken we tussendoor grapjes, geinige filmpjes, eten we snickers en stroopwafels (oeps) en hebben we ook nog eens goeie gesprekken.
Om half 6 ben ik er toch helemaal klaar mee. Ik bedenk dat ik liever nu even slaap en de rest van dag nog enigszins productief ben, dan van nu tot vanavond gummie voor me uit te staren.
Ik kruip in bed bij mijn lief en zoontje (die mijn plekje al had ingenomen) en val direct in slaap. Om half 8 word ik uit mezelf wakker en sta meteen op. Iets frisser dan 2 uur geleden, maar gaar blijft toch wel het woord van de dag.
Op de hei is het schitterend, het heeft licht gevroren en de zon komt net op. Echt genieten.
En nu is het vrijdag. Ik maak me klaar voor weer een sessie met Ted, dit keer geen kickboxen maar ontspanningsoefeningen, fijn!
Daarna nog wat werk verzetten en dan vanavond…oeh dan ga ik toch slapen!!
Uit je comfortzone is tof, maar er zijn grenzen ;-)
*foto door Gossen Rijkeboer
Hij maakte ook een timelapse filmpje van onze donderdagnacht.