Toen ik net in het woordenboek de feitelijke betekenis opzocht van “mediteren” moest ik best wel lachen.
me·di·te·ren ~ zich concentreren op zijn innerlijk; diep nadenken
Vooral dat laatste, “diep nadenken”, hoe ironisch is dat! De meeste mensen gaan mediteren omdat ze (vinden dat ze) teveel nadenken en meer rust willen in hun hoofd.
Nou lieve mensen hét recept is mediteren. Lekker lang en diep nadenken.
En dat dan op een kussentje. Toch? Dat hoort toch op een kussentje dat mediteren? En dat je dan heel stil zit met je ogen dicht? En je vingers zo tegen elkaar plakt alsof er een stukje snot tussen zit wat je nog moet zien weg te werken maar er is geen prullenbak in de buurt en je hebt geen zakdoek bij je en opeten? (OMG GROSS!!!!)
Ik heb het geprobeerd hoor. Meerdere keren. Ja, zelfs die ene van 10 dagen. Het was goed om te doen, om in ieder geval een keer te proberen.
Maar bereikte ik mijn doel “rustiger worden in mijn hoofd” ermee? Hell No!
Ja misschien 2 dagen, maar daarna ging die hele ratrace gewoon weer door.
Na die cursus volgde een jarenlange zoektocht naar innerlijke rust. Ik probeerde van alles. Ik las er boeken over, deed nog een meditatiecursus, ging erover praten met andere mensen, kocht een mooi meditatiekussentje (dan zou ik er toch zeker vaker op gaan zitten?)
Niks hielp.
Ik werd enkel gefrustreerder. Er kwamen zelfs meer gedachten bij.
Natuurlijk ik had moeten doorgaan met mediteren, minimaal 2 uur per dag en dat dan de rest van mijn leven. Dan was het vast anders geweest.
Maar dat urenlange stil zitten op een kussentje, dat is gewoon niks voor mij. Bovendien ben ik geen Tibetaanse monnik in een of ander klooster die gemaakt is om dat te doen. Ik ben voor andere dingen gemaakt. (dus.)
Gelukkig ontdekte ik iets belangrijks. Iets wat niemand mij eerder vertelde en sjeeeees had iemand het maar eerder verteld! Maar het is zo simpel, eigenlijk zo makkelijk, dat je het in eerste instantie bijna niet kunt geloven:
Mediteren hoeft niet stilzittend op een kussentje.
Wacht er is meer….
Meditatie is niets anders dan met aandacht aanwezig zijn.
En…
(HALLO ding dong wake up call…)
DAT KAN ALTIJD EN OVERAL!
Het moment dat ik dit ontdekte kon ik ontspannen.
Ik besefte me dat ik niks nieuws hoef te leren (die gedachte alleen al geeft rust) en dat er meerdere wegen zijn die naar een stiller hoofd leiden.
Volgende week vertel ik meer over die “andere wegen”, nu ga ik eerst eens even lekker met aandacht de afwas doen :)