Mijn bijna 4 jarige zoon doet een kettingzaag na.
Hij heeft “net-alsof” oordoppen op.
Hij wel.

Mijn vriend drinkt ondertussen koffie met de buurman.

En ik doe een poging om te werken.
Thuis, aan de eettafel.
(ik heb boven wel een klein kantoortje maar geen verwarming, dus het is daar nu bloody koud, bovendien ben ik heel eigenwijs en vind ik het stiekem heel gezellig om beneden te werken).
Ik check mijn mail. Ik maak een factuur. Ik schrijf een tekst.

Ondertussen luister ik naar het gesprek van mijn vriend en de buurman.
Stuur ik een whatsappje.
Eet ik paaseitjes.
Plan ik een vakantie.

Ik weet dat multitasken eigenlijk niet bestaat
En ik weet dat thuiswerken alleen werkt als er geen kettingzaag-imiterende kleuter aanwezig is.
Maar op één of andere wonderbaarlijke manier ben ik dat elke ochtend zodra ik wakker word vergeten.

Tussen een kettingzaag en versnipperdekrantenietsmetprittstift pauze door kijk ik mijn vriend wazig aan.

Uit mij komen alleen nog maar woorden als prioriteiten, focus en planning.
Ik geef hem uiteraard de schuld van alles. Wel zo makkelijk.

Maar dan plots als door de bliksem getroffen heb ik een briljante ingeving.

Laten we boodschappen doen. Op de fiets*. Met z’n drieën.

Een half uur later halen we een kaasbroodje bij de bakker.
We zitten op een plastic stoel in de frisse nog-net-geen-voorjaar zon.
“Het lijkt wel vakantie”, zegt mijn vriend.

Ik knik. En geniet.

Wanneer had jij voor het laatst een minivakantie**, juist precies op het moment dat je het heel hard nodig had?
Je wordt er blijer en relaxter van en je werk is na een minivakantie ook leuker en makkelijker. (Geloof me nou maar)
Gun het jezelf (en de mensen om je heen).
Doe een keer mee aan De Verademing of schrijf je in voor de e-course “Op ontdekkingsreis in je eigen leven” van Marieke van Bureau Play (die mij enorm inspireert om meer te spelen, lummelen en mezelf te verrassen in het dagelijkse leven).

p.s.
*dat fietsen lijkt heel normaal, maar is voor ons nogal een ding aangezien we in de “middle of nowhere” wonen (wat echt belachelijk overdreven is want de supermarkt is maar 5 km verder) en we echt NOOIT met z’n drieën een stukje gaan fietsen.
** ook wel pauze genoemd.