Ik ben al de hele zomer naar de juiste woorden aan het zoeken, heb drie nieuwsbrieven geschreven, maar niet verstuurd. En juist vandaag, de dag die mij zwaar valt, besluit ik om maar gewoon zonder editen, mijn hartspinsels met je te delen.
Ik ben verdrietig vandaag, verdrietig omdat de wereld waarin ik leef zo snel verandert.
Vanaf vandaag mag ik niet meer eten in een restaurant, een film kijken in de bioscoop, naar het theater of een kopje koffie drinken in mijn favo koffietentje, omdat ik ervoor kies te vertrouwen op mijn eigen immuunsysteem. En alhoewel ik prima zonder bovenstaande zaken kan leven, geeft het me een naar gevoel dat ik, mijn gezin en vele anderen met ons, uitgesloten word van een deel van de samenleving.
Dit gaat niet over wel of niet vaccineren. Ik denk dat iedere volwassene daar zelf een weloverwogen keuze in kan maken.
Iedereen heeft de vrijheid om zelf te beslissen wat hij/zij met zijn/haar lichaam doet. (oh ja klein detail, dat is een grondrecht).
Maar ik geloof niet in een QR code waarmee ik mijn gezondheid moet bewijzen en mijn vrijheid moet claimen.*
Ok, je voelt het misschien al, ik ben niet alleen verdrietig, ik ben ook een beetje boos :-) (zegt ze met een lach op haar gezicht). Want ik geloof in liefde en ik verlang naar een wereld vol liefde. En echte liefde kent geen dwang of uitsluiting. Dus ik voel verwarring bij de staat van de wereld en de mensheid op dit moment. En ik voel verwarring bij mezelf, bij al het donkerte dat ook in mij naar boven komt en gezien wil worden.
Dit deel ik met je, zoals ik al bijna 10 jaar via deze weg over mijn ervaringen als mens op deze planeet deel; open, eerlijk en kwetsbaar.
Ik voel niet de noodzaak om andere mensen te overtuigen van waar ik in geloof, ik voel wel de noodzaak mijn stem te laten horen, alleen al om jou (al is het maar 1 iemand die dit leest) het gevoel te geven dat je niet alleen bent.
En wat heeft stilte hiermee te maken?
Dit is een tijd waarin je uitgenodigd wordt om naar binnen te keren, keer op keer op keer. Maak contact met wat je voelt, met jouw waarheid. Weg van alle nieuws, (social) media en meningen. Zet je TV uit en je intuïtie aan. In de stilte vind je jouw oorspronkelijke zelf, kun je gaan zien en voelen dat al het leven met elkaar verbonden is en dat liefde de brug is, altijd.
Neem niets van iemand aan, ook niet van mij, zonder het te checken met jezelf. Denk zelf na en voel zelf. Keer naar binnen lieverd, alleen daar is de waarheid te vinden, jouw waarheid.
Be still and listen…en geef jezelf een hele dikke knuffel, het valt niet mee om mens te zijn. Wees lief voor en geduldig met jezelf.
Ik zie jou!
Liefs Sharon
* You were born to be free and you will always be free