Al drie jaar op rij gaan we in de zomer naar een heerlijke natuurrijke camping in midden Frankrijk. Wij (vriend Laurens, zoon Melle 8 jr en ik) gedijen goed in de natuur. Dat wisten we al, maar potverdikkie wat kan ik het in mijn dagelijkse leven soms missen.
De eenvoud, het niks moeten, het simpel koken op een kampvuurtje, het eindeloos turen naar dat rondscharrelende roodborstje en het gaan slapen en weer wakker worden zonder klok…eh telefoon. Kunnen we niet altijd zo leven please?
Voor we vertrokken spraken Melle en ik af om geen beeldschermen te gebruiken zodra we op de camping waren. Heerlijk een digitale detox, bring it on!
Helaas (maar ik klaag niet!) werd onze vakantie iets ingekort vanwege autopech, dus werden de twee weken beeldschermloos, iets meer dan een week. En…niet helemaal beeldschermloos voor mij moet ik eerlijk bekennen, want het boek dat ik wilde lezen stond op mijn ereader, dus die heb ik de laatste twee dagen wel gebruikt. Maar goed het ging voor mij vooral om mijn telefoon en het offline zijn.
Wat ik heb geleerd van mijn digitale detox
Uit het oog, uit het hart
Zoals ik al zei, voor mij ging het vooral om mijn telefoon en het loslaten van de gewoonte om continue –bijna dwangmatig- mijn email, whatsapp en Instagram te checken gedurende de dag.
Toen de tent stond maakte ik nog één foto voor op Instagram, stuurde mijn moeder een appje dat we goed aangekomen waren en stopte ik mijn telefoon ver weg in mijn tas.
En wat bleek? Het was geen enkel probleem, ik had totaal geen behoefte om hem weer uit mijn tas te graaien, was er niet eens mee bezig.
Het hielp mij enorm om mijn telefoon gewoonweg niet in het zicht te hebben, alsof hij daarmee ook uit mijn gedachten was verdwenen (ik had er natuurlijk ook een hele fijne omgeving voor terug gekregen, kan me voorstellen dat het thuis anders zou zijn geweest).
Rust en veel meer in het nu
Ok, ok, ook hierbij hielp mijn omgeving mee, maar wow ik ervoer direct heel veel rust, alsof er een last van mijn schouders viel.
Dat dwangmatige gedrag van mij zorgde voor veel spanning, niet alleen fysiek in mijn schouders, maar ook mentaal. En nu hoefde ik niet bezig te zijn met vragen, reacties en zorgen van de buitenwereld. Ik hoefde me niet (bewust of onbewust) te vergelijken met anderen op social media, of te denken: oh ja die cursus/dat boek/ podcast / interview moet ik ook nog doen/lezen/kijken. Pfff vermoeiend!!
Door die prikkels uit te sluiten kon ik mezelf veel makkelijker verbinden met mezelf, de mensen om me heen en de mooie omgeving.
Zeeën van tijd
Holymoly, wat hou je zeeën van tijd over zonder telefoon. Ongemerkt check en reageer ik en neem ik de hele dag door informatie (en onzin) tot mij, dat ik in mijn detox realiseerde hoeveel tijd me dat elke dag kost.
Tijd die ik ook kan besteden aan dingen die mij werkelijk voeden zoals rustig wakker worden, yoga doen in de ochtend, brieven (echte!) schrijven, mijmeren, leuke dingen doen met mijn liefjes and so on. Ik wist dit al, maar het zo duidelijk ervaren was heel verhelderend.
INSPIRATIE VLOEDGOLF
Na een dag of 6 zonder online te zijn geweest, zonder social media, email en whatsapp kwam de inspiratie, als een vloedgolf binnen. Ik had tijd en ruimte willen maken deze vakantie om eens goed te gaan zitten voor mijn bedrijf en welke koers ik wil gaan varen, maar de eerste dagen had ik daar nog helemaal geen behoefte aan. Tot opeens die vloedgolf. Ik kon niet stoppen met schrijven. (ook zoiets, echt schrijven met pen en papier, heerlijk!) en bleef schrijven tot aan de reis naar huis aan toe (gelukkig reed Laurens het grootste gedeelte naar huis).
Het gaf me superveel energie en motivatie, waardoor ik nu heel duidelijk heb welke acties ik komende tijd ga ondernemen voor mezelf en De Stiltemaker (joepie!)
Toch checken zorgt direct voor spanning en onrust
Ok, ok wel even eerlijk, het is niet allemaal g-e-w-e-l-d-i-g.
Ergens aan het einde van de vakantie besloot ik toch even snel online te gaan, had ik beter niet kunnen doen. Ik voelde me compleet overweldigd door de berichten, werkroosters, emails, lange conversaties in appgroepen en het “down the rabbit hole” gevoel van Instagram.
Ik voelde de sterk aanwezige neiging om overal op te reageren en alles te checken. Ik voelde direct mijn schouders omhoog gaan en mijn ademhaling versnellen.
Je hebt zelf een keuze
Het deed me realiseren dat mijn telefoon en de online wereld niet de boosdoeners zijn, het zijn hulpmiddelen, dingen, vermaak –onschuldig.
Ik ben degene die beslist hoe ik ermee omga en hoe ik er op reageer.
En de vraag is, waarom laat ik me er zo door beïnvloeden?
Ik zie deze inzichten en vragen als een uitnodiging om –nog beter- voor mezelf te zorgen en steeds weer verbinding te maken met dat wat ik nodig heb.
De vraag: “voed dit mij of schaad dit mij?” kreeg ik mee van mijn yogaopleiding en blijf ik komende tijd vaak aan mezelf stellen.
Zelf onderzoek
Wellicht herken je wat van mijn verhaal.
En ben je nieuwsgierig geworden naar een digitale detox.
Dit zijn vragen die je aan jezelf kunt stellen:
Wat is het eerste wat ik doe als ik wakker word?
En voordat ik gaat slapen?
Wat voor een gevoel krijg ik van online zijn? Hoe voelt het in mijn lijf en wat voor een gedachten heb ik?
Hoe zorg ik goed voor mezelf?
Dit zijn -kleine- dingen die je kunt doen:
Neem je telefoon niet mee naar de slaapkamer.
Leg je telefoon weg tijdens het eten.
Leg je telefoon uit het zicht, als je hem niet ziet ben je minder snel geneigd hem te pakken.
Ga lekker wandelen, de natuur in en laat je telefoon thuis : )
Open deur, maar toch: zet je meldingen uit, altijd.
En als laatste een reminder (en note to self):
You are in charge. Jij bepaalt zelf de regels en jouw grenzen, niet je telefoon.
En Melle? Die heeft geen enkel moment om een scherm gevraagd, veel te druk met zwemmen, vuurtjes maken, stokken snijden en boomhutten voor kabouters bouwen. (en heeft zijn schermtijd ruimschoots ingehaald op onze terugreis ;-) )
p.s. Ik schreef eerder een blog over offline zijn, naar aanleiding van de Tegenlicht documentaire “Offline als Luxe” (die nog steeds te zien is, link in blog).
